Maarten van Dooren, eigenaar van PixelPool, is niet schuw voor het nemen van risico’s. Het bracht hem internationaal succes als specialist in het maken van 3D-showrooms voor grote merken. Golf is een ander verhaal.

Hij is, zegt Maarten, geen man van het doortimmerde planwerk. ,,Ik ben bang dat ik mij aan dat plan moet houden en twee, dat het allemaal lang duurt.” Als ondernemer omarmt hij liever zijn instinct. Dat heeft hem zeker weten teleurstellingen opgeleverd maar meer nog succes. PixelPool, met drie vestigingen in Europa en eentje in Amerika, is de enige partij in de wereld die 3D-virtuele showrooms bouwt en is marktleider in digitale softwareoplossingen voor de kledingindustrie. Maarten: ,,We maken voor tal van grote sport- en kledingmerken 3D-visualisaties van nieuwe collecties en showrooms en ontwikkelen daarvoor de software. Zonder dure sample-collecties en inrichtingen geven we ze een blik op het eindresultaat. Kostenbesparend, duurzaam en het geeft hen meer tijd en armslag om aan hun product te werken. Ze krijgen een betere collectie, er is minder stock en ze kunnen eerder doelen behalen. We hebben goud in handen, zeg ik vaak.” Voor Maarten begon die weg dus op basis van zijn gevoel. Als eerste in zijn familie – ‘Allemaal afgestudeerd’ – trok hij de universiteitspoort zonder bul achter zich dicht. TU Delft ging hem niet worden, had hij gemerkt toen hij met een baantje zijn studiebeurs ging aanvullen. ,,Ik had door dat werken véél leuker was.” Waarmee hij zijn jeugddroom om architect te worden liet vervliegen. ,,Als je naam wilt maken, moet je tot de top behoren. Dan maar de beste worden in wat ik nu doe.”

Nike Shops

Dat verhaal begon toen hij instapte in een bedrijfje dat zich toelegde op het maken van artist impressions voor de bouw. Er kwam een telefoontje van Nike’s Europese hoofdkantoor in Hilversum. ,,Of we misschien ook zoiets voor een nieuwe winkel op de Avenue des Champs-Elysées konden doen? Ik zei gewoon ja.” Fingerspitzengefühl of bravoure? ,,Ik doe dingen op mijn gevoel en op zo’n moment ga ik daar blind op af. Ik heb vaak scherp aan de wind gevaren.” Nike zag brood in de visualisaties, kwam met opdrachten voor andere winkels om daarna de opdracht te deponeren voor het maken van 3D-beeld van vlaggenschip NikeTown in Londen. ,,Plattegronden van de winkel waren er niet. Ik heb twee man met een meetlint en computer naar Londen gestuurd.” Berlijn volgde, Las Vegas volgde alsook andere vestigingen en PixelPool ging als een trein. Toen Maarten in 2009 vernam dat Nike plannen had om zijn wereldwijde voetbalactiviteiten te bundelen in Portland, wist hij genoeg. ,,Ik pakte het vliegtuig, nam met mijn creditcard geld op, opende een bankrekening en huurde een pand. Ze konden niet om PixelPool heen. We zitten nog steeds in Portland maar het is niet meer onze grootste vestiging. Dat is Sofia waar 75 mensen bezig zijn met het bouwen van de digitale showrooms.”

Werkvloer vibes

Maarten houdt van de energie in zijn bedrijf. Van de mensen die er werken – ‘Ik heb Bulgaars geleerd om met het personeel daar te kunnen communiceren, al is het voor hen geheim hoeveel ik exact versta’ -, van het brainstormen en de vibes op de werkvloer. In het hippe Haagse hoofdkantoor waar de hond snuffelend het bezoek verwelkomt, zijn de muren zwart, wordt hier en daar overlegd op comfy banken en knallen tv-screens flitsende commercials. De club is met zo’n twintig nationaliteiten lekker multicultureel. Maarten beschouwt ze als een grote familie. ,,Weet je waar ik moeite mee heb?” zegt hij dan ,,Dat iedereen zo gewend is geraakt aan thuiswerken dat je de club zelden meer compleet hebt. Hoe krijg je ze weer naar kantoor? Ik vraag het andere ondernemers, ook op The Dutch. Meestal gooi ik ‘m meteen op tafel: hoe doen jullie dat? Ik heb behoefte om over dit soort dingen te sparren. Waarschijnlijk omdat ik de zaak in mijn eentje run. Een bewuste keuze omdat het me ruimte geeft om op mijn gevoel af te gaan, ik hoef niemand te overtuigen. Als het misgaat, ga je keihard aan het werk om er bovenop te komen maar ik heb het wel gedaan. Als je dat niet meer durft, kun je beter stoppen. Een beetje tegengas is overigens goed en omdat de risico’s en belangen steeds groter worden, heb ik sinds enige tijd een CFO naast me.“

Battle for the bottle

Zo soepel hij als ondernemer risico’s durft te nemen, zo besluiteloos kan Maarten in golf zijn, gaat hij meteen door. ,,Ik kan zo nerveus worden van dat spel. Als het nergens om gaat, sla ik heerlijk. Echt, ik ben zo’n koning van de driving range. Maar als er gescoord moet worden, ben ik mentaal nergens. Drie holes voor de finish loop ik hier tijdens een wedstrijd 2 onder mijn HCP. Bij hole 16 denk ik ‘niet verkloten, niet verkloten…’ Wat gebeurt er? Ik verkramp, sla de bal in het water, kom er met 11 af. Ik appte pro Tim Giles: ‘Ik ga nu naar huis’. Als de druk groot is, vind ik het heel lastig om te genieten.” Behalve dan op zijn verjaardag die hij – traditie! – op The Dutch viert met ‘The battle for the bottle’, zijnde elke editie een whisky uit zijn geboortejaar 1973. Dit jaar gaan vijf flights de battle aan. Maarten loopt met allemaal enkele holes mee. Geen spanning, gewoon fun.